Zaterdag 13 oktober
De wekker ging weer op tijd af. Het was een tamelijk koude nacht. Nadat we de vorige dag een zeer bewolkte en ook wel regenachtige dag hadden was het een grote opluchting dat de zon weer volop scheen. In de restauranttent startten we opnieuw met een gezond ontbijt. Het was ook genieten van de hoog opspattende golven. Internet was weer ver te zoeken maar dat mocht de pret niet drukken. De camping stond al aardig vol met vooral 4×4 wagens met daktent. Met de koffers in de sleepwagen gingen we op pad, bestemming Nieu Bethesda.
Het wordt vandaag een lange autorit (ca. 400 km). Het eerste stuk over de N2 in het Tsitsikammagebied, een groene omgeving die omringd wordt door bergketens. In deze vallei liggen vooral veeboerderijen. Verder vindt er veel bosbouw plaats. Het hout wordt o.a. gebruikt voor stutpalen in de mijnen, telefoonpalen, meubels en papier. We passeren verschillende kloven, o.a. de kloof die bekend is om het bungyjumpen. Vervolgens komen we door Humansdorp.
Onze koffiestop was in St Francis Bay, een plaats met alleen maar mooie witte huizen voor de gegoede blanke burgers. Janny trakteerde ons op koffie en gebak. Ook de betaalautomaat moest er aan geloven want er werd weer voor duizenden randen gepind. In de plaats Uitenhage staat de grootste VW assemblage fabriek van Afrika. Duizenden Volkswagens worden hier in elkaar gezet en uitgevoerd naar het buitenland. Voor de gewone man/vrouw is een VW hier te duur.
De route ging verder door de Kouga vallei, het Mohairgebied waar de mohairwol vandaan komt en de kleine en de grote Karoo. Het zijn uitgestrekte natuurgebieden waar we de volgende dieren zagen: apen, een flinke slang, een rattenzwijn, groepen struisvogels, muishondjes, termietheuvels en schildpadden. Het is een gebied met een enorme verscheidenheid aan vegetatie. Enkele prachtige bomen: de oranje bloeiende koraalboom en de jakurande-boom met lila bloemen. Uiteindelijk kwamen we op een gravelroad waar we onder escorte van de politie op weg werden geholpen richting de boerderij Doornberg van Peet en Hannah van Heerden. Echt “in the middle of nowhere”.
Na een hartelijk welkom maakten we een bakkie-tocht in zijn 4×4 Toyota met open bak. Achter in deze open bak namen we plaats samen met de twee honden van Peet. En daar gingen we dan, al slingerend en hobbelend door zijn terrein terwijl we de railingen goed moesten vasthouden. Ondertussen probeerden we ook nog foto’s te schieten. We zagen o.a. zwarte wildebeesten, spring- en blesbokken. Ook het geluid van de blauwe kraanvogel hoorden we maar hij wist zich prima te verstoppen. Halverwege stopten we bij een vuurplaats waar Peet voor een houtvuur zorgde en waar wij onder het genot van wijn of bier zijn verhalen aanhoorden. Enkele bijzonderheden over zijn terrein zijn de moeite waard om te vermelden:
Het is 7000 hectare groot oftewel 70 vierkante kilometer. Er grazen 1500 schapen, 160 km hek is er geplaatst, 5 watermolens en 44 km kunststof waterleidingen lopen door dit gebied. Het wordt begrensd door bergketens. Zijn naaste buur is op 25 km afstand en toch zien ze elkaar 2 tot 3 keer per week. De dokter is 300 km verderop te vinden.
In het donker gingen we terug terwijl we “bijgelicht” werden door weerlicht en enorme bliksemschichten. Volgens Peet waren het de eerste bliksemschichten van het seizoen wat best risicovol is, aangezien het gebied nog erg droog is. Een brand kan dan zomaar uitbreken.
‘s Avonds aten we bij Peet en Hannah. Ze had voor ons een heerlijk 3-gangen maaltijd klaargemaakt met o.a. bobotie.
Al met al een zeer geslaagde afsluiting van de dag.
Piet
